Kur flasim për çrregullime të imazhit trupor, zakonisht mendja na shkon te anoreksia apo bulimia. Por një tjetër çrregullim, më pak i njohur, po bëhet gjithnjë e më i përhapur – sidomos tek djemtë dhe të rinjtë. Quhet bigoreksi dhe është një formë e çrregullimit dismorfik trupor, ku personi fiksohet pas idesë se nuk është mjaftueshëm muskuloz, pavarësisht faktit se mund të ketë një fizik të ngjashëm me atë të një bodybuilder-i.
Ekspertët shpjegojnë se ata që vuajnë nga bigoreksia kanë një perceptim të shtrembëruar për trupin e tyre. “Personat me bigoreksi shpesh besojnë se janë më të vegjël apo më pak të zhvilluar fizikisht se ç’janë në të vërtetë,” shprehet psikologia Amy Gooding. Ky fiksim mund të çojë në sjellje jo të shëndetshme, si ushtrime të tepërta fizike apo ndryshim drastik të regjimit ushqimor për të arritur një trup sa më të tharë dhe muskuloz.
Pse bigoreksia po bëhet kaq e zakonshme?
Shkaktarët e këtij çrregullimi janë të shumtë dhe lidhen me faktorë biologjikë, psikologjikë dhe socio-kulturorë. Një histori familjare me çrregullime mendore, ankth apo problematika të imazhit trupor mund të rrisë rrezikun e zhvillimit të bigoreksisë. Po ashtu, njerëzit me vetëbesim të ulët, tendenca perfeksioniste apo prirje obsesivo-kompulsive janë më të ekspozuar ndaj këtij fenomeni.
Një tjetër faktor i rëndësishëm është trauma apo bullizmi, sidomos në adoleshencë. Ekspertët thonë se bodybuilder-ët dhe personat që ushtrojnë peshëngritje janë më të rrezikuar, sidomos nëse e bëjnë këtë për të ndryshuar pamjen e trupit dhe jo për të përmirësuar performancën sportive.
Si ta dalloni nëse dikush po përballet me bigoreksinë?
Nëse vëreni që dikush është shumë i fiksuar pas palestrës, ndryshimeve ekstreme në dietë dhe ka ankth të vazhdueshëm për masën e muskujve, mund të jetë një shenjë e bigoreksisë. Është e rëndësishme të kuptohet se kjo nuk është thjesht një dëshirë për të qenë në formë, por një problem psikologjik që mund të çojë në pasoja serioze fizike dhe mendore.
Ndaj, nëse një i afërm apo mik i juaji tregon sjellje të tilla, ndihma profesionale mund të jetë zgjidhja më e mirë. Trajtimi zakonisht përfshin terapi kognitive-biheviorale, që ndihmon personin të ristrukturojë mendimet rreth trupit të tij dhe të zhvillojë një marrëdhënie më të shëndetshme me ushtrimin fizik dhe ushqimin.
Përfundimi? Një trup i shëndetshëm nuk matet vetëm me muskuj, por edhe me një mendje të qetë dhe një marrëdhënie të balancuar me trupin tonë.
