Më 23 prill, bota kremton Ditën Ndërkombëtare të Librit dhe të Drejtës së Autorit – një ditë që nuk është thjesht një datë në kalendar, por një thirrje për t’u rikthyer tek fjalët, mendimet dhe dritaret që hapin librat në jetën tonë.
Libri ka qenë gjithmonë më shumë se një objekt – ai është një mik i heshtur që flet kur të tjerët nuk dinë si ta bëjnë, një udhërrëfyes që të çon në vende ku këmbët nuk mund të shkojnë, një pasqyrë e mendjes dhe e zemrës njerëzore. Në këtë ditë, kujtojmë rolin e librave në ndërtimin e shoqërive të lira, kritike dhe të ndriçuara, por edhe vlerën e padiskutueshme të autorëve që guxojnë të shkruajnë, të mendojnë ndryshe dhe të ndajnë botën e tyre me ne.
23 prilli nuk është përzgjedhur rastësisht – kjo është data kur u shuan dy nga figurat më të mëdha të letërsisë botërore: William Shakespeare dhe Miguel de Cervantes. Simbolika e kësaj date është një homazh për ndikimin që fjala e shkruar ka pasur dhe vazhdon të ketë në formimin e kulturave dhe identitetit njerëzor.
Në një kohë kur ritmi i jetës po e largon gjithnjë e më shumë njeriun nga leximi, kjo ditë është një kujtesë për të ndalur, për të marrë frymë thellë dhe për të hapur një libër. Qoftë poezi, roman, ese apo një libër për fëmijë – çdo faqe ka potencialin të zgjojë diçka brenda nesh. Leximi nuk është vetëm një akt kulturor, por edhe një akt rezistence ndaj shpërqendrimit dhe sipërfaqësisë së përditshme.
Të festosh Ditën e Librit nuk do të thotë vetëm të lexosh – do të thotë të mbështesësh bibliotekat, të vlerësosh autorët vendas, të dhurosh një libër, apo thjesht të flasësh për një histori që të ka lëkundur thellë. Është një ditë për të ndarë fjalët që na kanë bërë të ndalojmë, të qeshim, të qajmë, të mendojmë – dhe më e rëndësishmja, për të ndarë pasionin për dije dhe ndjenjë.
Në fund të ditës, një libër nuk është asgjë pa një lexues. Le ta kujtojmë sot se çdo faqe e lexuar është një hap më shumë drejt një bote më të kuptuar, më të dhembshur dhe më të mençur
