Të qarët është një nga mënyrat e para dhe më të fuqishme që fëmijët përdorin për të komunikuar me botën. Për një të porsalindur, është mënyra e vetme për të treguar se diçka nuk është në rregull — qoftë uria, lodhja apo dhimbja. Por ndërsa fëmijët rriten, arsyet pse qajnë bëhen më të ndërlikuara dhe shpesh më emocionale. Shpeshherë, prindërit ose kujdestarët ndihen të pasigurt për mënyrën si të reagojnë: ta ngushëllojnë menjëherë, ta lënë të qajë, apo ta injorojnë? Ku qëndron balanca mes ndjeshmërisë dhe udhëzimit? Në këtë artikull, do të shohim pse qajnë fëmijët në faza të ndryshme të zhvillimit dhe si mund ta lexojmë dhe ta respektojmë këtë shprehje të ndjenjave të tyre.
Rëndësia e të qarit si mjet komunikimi.
Çfarë na tregon të qarit për gjendjen e fëmijës?
- Të qarat në moshat e para (0–2 vjeç)
Uria, lagështia, lodhja, dhimbjet (si dalja e dhëmbëve).
Si të dallosh llojet e të qarave. - Fëmijët në rritje (2–6 vjeç)
Frustrimi, mungesa e fjalëve për të shprehur ndjenjat, dëshirat e paplotësuara.
Të qarët si pasojë e rregullave të reja apo ndarjes nga prindërit. - Fëmijët më të mëdhenj (7+ vjeç)
Presioni social, ndjeshmëria emocionale, konfliktet në shkollë apo në shtëpi.
Kur të qarët shndërrohet në shenjë stresi të thelluar ose ankthi. - Si t’i përgjigjen prindërit apo kujdestarët
Reagimet e duhura: qetësimi, validimi i emocioneve, komunikimi i hapur.
Gabimet e zakonshme: injorimi, tallja, “bëhu burrë/mos qaj si vajzë” etj. - Kur duhet kërkuar ndihmë profesionale
Shenjat që mund të tregojnë një problem emocional më serioz. - Përfundim
Të qarët nuk është dobësi – është një thirrje për ndihmë, një pasqyrë e brendshme e ndjenjave të fëmijës.
