Historia e Rozafës është një legjendë e famshme dhe tragjike nga Shkodra, Shqipëri, e cila lidhet me ndërtimin e Kalasë së Rozafës. Legjenda tregon për tre vëllezër që kishin detyrën të ndërtonin kalanë, por u përballën me një problem – muret e saj rrëzoheshin çdo natë pasi ndërtoheshin gjatë ditës. Një plak i mençur u tha atyre se muret do të qëndronin vetëm nëse njëri prej tyre sakrifikonte gruan e tij.
Vëllai më i vogël, i cili ishte i martuar me Rozafën, pranoi ta flijonte gruan e tij. Rozafa, duke e ditur fatin e saj, pranoi të mbyllej në murin e kalasë për të siguruar ndërtimin e saj. Legjenda thotë se ajo kërkoi të lejohej të ushqente fëmijën e saj për herë të fundit, dhe ndërsa e bënte këtë, qumështi i saj u derdh mbi mur, simbolizuar dashurinë dhe vetëflijimin e saj për familjen.
Kështu, kalaja u përfundua dhe Rozafa u bë një simbol i sakrificës, besnikërisë dhe forcës. Kjo legjendë është thellësisht e rrënjosur në historinë kulturore të Shkodrës, dhe Kalaja e Rozafës mbetet një monument i rëndësishëm edhe sot.
